อินตรามูโรส เมือง“ในรั้ว”

อินตรามูโรส (Intramuros) ตั้งอยู่ ณ ริมแม่น้ำฟาร์ซิกไรซัล (Rizal Park) ถูกสร้างขึ้นตั้งแต่ปี 1571 โดยกลุ่มชาวสเปนที่มีผู้นำในการก่อสร้างคือ Miguel Lopez de Legazpi เพื่อป้องกันการรุกรานจากกลุ่มโจรสลัด อินตรามูโรสเคยถูกเปลี่ยนมือไปสู่การดูแลของอังกฤษในช่วงปี 1762 ก่อนที่สเปนจะตีคืนมาได้ใน 2 ปีถัดมา และ อินตรามูโรส ก็ถูกเปลี่ยนมืออีกครั้งไปสู่สหรัฐอเมริกาในปี 1898 ก่อนที่จะถูกญี่ปุ่นเข้าทำลายและยึดครองในช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2
     ป้อมซานตีอาโก ตั้งอยู่สุดมุมอินตรามูโรส ภายในมีพิพิธภัณฑ์ รีซัล ซึ่งรวบรวมสิ่งของที่รำลึกถึง ดร.โฮเซ รีซัล วีรบุรุษท่านนี้ใช้เวลาในห้องขัง ณ อีกมุมหนึ่งของป้อมทรงสี่เหลี่ยมแห่งนี้ ประพันธ์บทกวีสุดท้ายฝากไว้แด่พี่น้องร่วมชาติ
     ข้ามถนนจากป้อมมาจะพบ มะนิลาคาธีดรัล วิหารดินเหนียวศิลปะโรมาเนสก์อันโอโถง ทรงศรัทธา ผนังด้านหน้ามีแผ่นป้ายบอกประวัติอันโชกโชนของวิหาร ซึ่งปฏิสังขรณ์กันหลายครั้งนับแต่แรกสร้าง ในปี 1571 เนื่องจากเหตุเพลิงไหม้ ไต้ฝุ่น แผ่นดินไหว และสงคราม ทั้งยังประดับด้วยรูปปั้นฝีมือช่างอิตาเลียน เป็นรูปปั้นนักบุญที่ชาวมะนิลานับถือยิ่ง เช่น ซานตีอาโก มาตาโมโรส (นักบุญเจมส์องค์ใหญ่) ซึ่งเป็นองค์อุปถัมภ์สเปนและฟิลิปปินส์ และอัครสาวกนักบุญแอนดรูว์ ในวันฉลองของท่าน เมื่อปี 1574 สเปนขับไล่ชาวจีนผู้รุกรานได้สำเร็จ ตรงข้ามวิหารคือ พลาซ่าโรมา ชื่อนี้ใช้มาตั้งแต่ปี 1961 เมื่อกรุงโรมตั้งชื่อใหม่ให้กับจัตุรัสหนึ่งของตัวว่า ปีอัซซ่า มะนิลา ในโอกาสที่สถาปนารูฟีโน เจ. ซานโตสให้เป็นพระคาร์ดินัลชาวฟิลิปปินส์องค์แรก
     กำแพงเมืองเก่า อินตรามูโรส (Intramuros) ที่สร้างมาตั้งแต่สมัยฟิลิปปินส์ตกเป็นอาณานิคมของสเปน กำแพงอันเก่าแก่ของอินตรามูโรสนั้น ฝรั่งสร้างไว้เป็นรูปห้าเหลี่ยมด้านไม่เท่า จึงดูคล้ายสามเหลี่ยม ยาวรอบด้านเกือบ 4.5 กม. เมื่อร้อยปีก่อนอยู่ติดทะเล ปัจจุบันหลังปรับพื้นที่แล้วมีถนน โบนีฟาซีโอวิ่งเลียบ (พอลงใต้พ้นอินตรามูโรสไปจะเรียกถนนโรฮาส) ภายในสร้างตามผนังเมืองหลวงที่เลกัซปีวางไว้ ผู้ว่าการคนต่อๆ มาได้สร้างโบสถ์ 18 หลังพร้อมหอสวด สำนักชี และโรงเรียน ตลอดจนสร้างโรงพยาบาล โรงพิมพ์ มหาวิทยาลัย (ตั้งแต่ปี 1611) จวนข้าหลวงใหญ่ ตำหนักสังฆราช โรงทหาร และคฤหาสน์ผู้ดี แม้อินตรามูโรสทุกวันนี้จะมิคึกคักเช่นในอดีต หากก็ยืนหยัดผ่านพ้นทารุณกรรมแห่งสงครามมาได้ และเมื่อใดที่ซากปรักหักพังอย่าง อายุนตาเมียนโต (ศาลากลาง) ในเมืองเก่าแห่งนี้ได้รับการบูรณะ เมื่อนั้นอาคารอันยิ่งใหญ่จะผงาดขึ้น ณ ที่นี้อีกครั้ง
     แผนการทำนุบำรุงอินตรามูโรสยังดำเนินต่อไป รวมถึงการสร้างบ้านแปดหลังที่มีรูปแบบต่างกันตามวิวัฒนาการของสถาปัตยกรรม มะนิลาแต่ละยุค มีสองสามหลังที่เปิดให้เข้าชมแล้ว อาทิบ้านกาซามะนิลา ในบริเวณพลาซ่าซานหลุยส์อันกว้างขวาง บ้านพ่อค้าสเปนสมัยทศวรรษ 1800 ที่บูรณะขึ้นมาใหม่นี้ อวดไม้เนื้อแข็งสวยๆ ทั้งหลัง แถมด้วยหน้าต่างบานเลื่อนเปลือกหอยมุก บนถนนเจนเนอรัลลูนา มีอาคารเอลอามาเนเซร์คอมเพลกซ์สามชั้นที่สร้างเรียนแบบบ้านยุคศตวรรษที่ 19 ภายในเป็นสถานที่จำหน่ายงานหัตถกรรมที่ครบครันของมะนิลา ซื่อว่าร้านซีลาฮีสเซ็นเตอร์ ขยับลงไปจนถึงแยกถนนเรอัล จะพบรูปปั้นสุนัขปักกิ่งของจีนแกะสลักด้วยหินแกรนิตนั่งเป็นยามแปลกที่อยู่ ตรงทางเข้าลานโบสถ์ซานอากุสติน รอบนอกกำแพงหินฝั่งประตูด้านใต้ของอินตรามูโรสที่เรียกว่าปวยร์ตาเรอัลนั้น มีพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำที่ปรับปรุงใหม่กับสโมสรอินทรามูโรสพร้อมสนามกอล์ฟ 18 หลุม (หมายเหตุ: ค่าเข้าชม 75 เปโซ/ท่าน)